من به عنوان یک جوان می نویسم که تجربه تحصیل در افغانستان و همچنین تجربه تحصیل در انگلستان را دارم.

هر دوی این تجربیات به من این توانایی را داده است که سیستم آموزشی را هم در بریتانیا و هم در افغانستان متمایز کنم. برای اینکه به شما یک ایده مختصر از نحوه عملکرد سیستم آموزشی در افغانستان بدهم. من سعی خواهم کرد تا شما را در یک روز در مدرسه در افغانستان راهنمایی کنم.

معمولا روز مدرسه کوتاه است و بیش از چهار ساعت در روز نیست. دانش آموزی روز خود را با آمدن به مدرسه شروع می کند، اغلب اوقات استراحت ندارد، چهار ساعت تمام به صحبت های معلم گوش دهید.

کار گروهی کمتری توسط معلم در کلاس ارائه می شود. در عین حال، فرصتی برای درگیر شدن با جنس مخالف ندارید. شما در کلاس تک جنسیتی می نشینید که روش تدریس بیشتر معلم محور است. این بدان معنی است که شما فرصت کمتری برای تعامل با معلم یا سایر دانش آموزان دارید. این روش به شما اجازه نمی دهد آنچه را که معلمتان به شما گفته است مورد انتقاد قرار دهید یا زیر سوال ببرید.

کلاس شما توسط هیچ سیستم IT ارائه نمی شود و همه چیز باید با دست نوشته شود. بنابراین، دانشجویان برای حمایت از مطالعات خود کمتر با فناوری اطلاعات درگیر می شوند. همچنین، تعامل و رابطه بین شما و معلمتان کاملاً سخت، سخت و بسته است. معلمان باید احترام بگذارند و به نام خود صدا نزنند. بلکه باید از عنوان آقا، خانم یا از کلمه معلم محترم استفاده کنید. شما کلاس را ترک می کنید و به شما می گویند که درس را برای فردا حفظ کنید.  

در حالی که در انگلستان روش تدریس دانش آموز محور است، کلاس بر اساس جنسیت ترکیبی است، شما به فناوری اطلاعات دسترسی دارید و این فرصت را دارید که به راحتی با معلم خود درگیر شوید. معلمان در اینجا باید به خاطر داشته باشند که دانش آموزان پناهنده از افغانستان آسیب پذیر هستند و برای انطباق با سیستم جدید به حمایت بیشتری نیاز دارند. آنها باید دانش فناوری اطلاعات و مهارت کار گروهی داشته باشند و از نظر تعامل با سایر دانش آموزان حمایت شوند. معلمان باید بیشتر با آنها برخورد کنند. این به آنها فرصت می دهد تا با معلمان تعامل کنند.